تومورهای مغزی بدخیم
گلیوما
گلیوما یک نوع شایع تومور مغز است اما گاهی اوقات در نخاع نیز دیده می شود. حدود 33 درصد از تمام تومورهای مغزی گلیوما هستند. این تومورها از سلول‌های گلیال که نورون‌ها را احاطه کرده و حمایت می‌کنند به وجود می‌آیند. انواع مختلفی از سلول های گلیال وجود دارد به عنوان مثال، آستروسیت ها و الیگودندروسیت ها و اپاندیم ها.از این رو انواع مختلفی از گلیوم وجود دارد.
هر چه سلول ها نرمال تر به نظر برسند، درجه پایین تر است. هرچه سلول‌ها غیرطبیعی‌تر به نظر برسند، درجه بالاتری دارند.
آستروسیتوما
آستروسیتوم شایع ترین نوع گلیوم است. از نوعی سلول گلیال به نام آستروسیت ایجاد می شود. آستروسیتوم انواع مختلفی دارد شکل رایج آن، آستروسیتومای پیلوسیتیک است، یک تومور خوش خیم مغزی که از سلول های پشتیبان مغز ناشی می شود و معمولاً در بزرگسالان جوان یا کودکان یافت می شود.
.
.
علائم آستروسیتوما بر اساس محل تومور متفاوت است. آستروسیتوما در مغز می تواند باعث تغییرات شخصیتی، تشنج، سردرد و حالت تهوع شود. آستروسیتوم در نخاع می تواند باعث ضعف و ناتوانی اندام ها شود.
برخی از آستروسیتوم ها به کندی رشد می کنند و سرطانی در نظر گرفته نمی شوند. اکثر آستروسیتوم ها به سرعت رشد می کنند و به عنوان سرطان مغز در نظر گرفته می شوند.
انواع آستروسیتوم:
درجه 1
آستروسیتومای پیلوسیستیک: یک تومور که به کندی رشد می کند. بیشتر در مخچه، یعنی بخشی از مغز که در پشت سر، درست بالای گردن قرار دارد، شایع است. معمولا هنگامی که به طور کامل برداشته شود، درمان می شود و نیازی به شیمی درمانی یا رادیوتراپی ندارد.
زانتواستروسیتومای پلئومورفیک: اغلب از لوب های تمپورال مغز منشاء می گیرد و معمولاً با تشنج همراه است. سلول های آن می توانند اشکال مختلفی داشته باشند (پلئومورفیک)، اما معمولا شواهدی از تکثیر نشان نمی دهند. جراحی معمولاً درمانی است.
آستروسیتومای سلول غول پیکر ساب اپاندیمال (SEGA) در جمعیت جوان‌تر شایع‌تر است، که معمولاً با یک سندرم به نام توبروس اسکلروزیس همراه است. عمدتا” در داخل بطن ها رشد می کند که فضاهای پر از مایع در اعماق مغز هستند و در نتیجه می تواند خروج طبیعی این مایع را مسدود کند و در نتیجه باعث هیدروسفالی شود. درمان معمولا برداشتن از طریق جراحی است.
درجه 2
آستروسیتومای منتشر یک تومور تهاجمی است، بنابراین هیچ جدایی واضحی از مغز اطراف وجود ندارد و جراحی ممکن است برای درمان آن کافی نباشد. ظاهر بافت تومور شبیه به مغز معمولی است، اما سلول‌ها در زیر میکروسکوپ غیرطبیعی به نظر می‌رسند .
درجه 3
آستروسیتومای آناپلاستیک به عنوان یک تکامل بدخیم تر از آستروسیتومای با درجه پایین تر در نظر گرفته می شود که ویژگی های تهاجمی تری از جمله سرعت رشد بیشتر و تهاجم بیشتر به مغز به دست آورده است. از نظر بافت شناسی، در مقایسه با تومورهای درجه 2، درجه بالاتری از ناهنجاری های سلولی و شواهد تکثیر سلولی (میتوز) را نشان می دهد. جراحی برای این تومورها در نظر گرفته نمی شود و باید با پرتودرمانی و تقریباً همیشه شیمی درمانی انجام شود.
درجه 4
گلیوبلاستوما (GBM) بدخیم ترین، تهاجمی ترین و شایع ترین شکل آستروسیتوم (60%) است. از نظر بافت شناسی، با سلول هایی با ظاهر بسیار غیر طبیعی و تکثیر یافته و مناطقی از بافت مرده مشخص می شود. GBM می تواند به عنوان یک پیشرفت بدخیم از یک آستروسیتومای با درجه پایین قبلی (معمولاً در 10٪ موارد) ظاهر شود یا به طور مستقیم به عنوان یک تومور درجه 4 (90٪ موارد) منشأ پیدا کند. این تومور بدون توجه به تظاهرات آن، سرطانی بسیار تهاجمی است، با تهاجم و تخریب شدید مغز و پیشرفت بسیار سریع.
الیگودندروگلیوما
الیگودندروگلیوما یک نوع نادر گلیوم است. آنها از سلول های گلیال به نام الیگودندروسیت ایجاد می شوند. الیگودندروسیت ها. سلول های پشتیبان سیستم عصبی هستند. آنها سلول های عصبی را محافظت می‌کنند الیگودندروگلیوما تقریباً 3 درصد از تمام تومورهای اولیه مغز را تشکیل می دهد. الیگودندروگلیوما بین 5 تا 15 درصد از کل گلیوم ها و حدود 3 تا 4 درصد از کل تومورهای مغزی را تشکیل می دهد .آنها در بزرگسالان، به ویژه در سنین 40-60 سال شایع تر هستند. همه الیگودندروگلیوماها به دلیل تغییر در DNA اتفاق می‌افتند. این تومورها می توانند درجه پایین یا با درجه بالا باشند. آنها معمولا درجه 2 یا درجه 3 هستند.
طبقه بندی الیگودنروگلیوما
الیگودندروگلیوما را می توان بر اساس میزان غیرطبیعی بودن سلول های تومور طبقه بندی کرد. پایین ترین درجه الیگودندروگلیوما، درجه II، به کندی رشد می کند و کمی غیر طبیعی به نظر می رسد، در حالی که الیگودندروگلیوم آناپلاستیک، درجه III، تهاجمی تر است، سریعتر رشد می کند و ظاهر غیر طبیعی تر به نظر می رسد. در برخی موارد، الیگودندروگلیوما (درجه II) می تواند در طول زمان پیشرفت کند و به الیگودندروگلیوما آناپلاستیک (درجه III) تبدیل شود.
علائم اولیگودندروگلیوما چیست؟
علائم الیگودندروگلیوما معمولاً به محل قرارگیری تومور در مغز بستگی دارد، اما می‌تواند شامل احساس بوهای عجیب یا ضعف عضلانی باشد.
مانند بسیاری از سرطان‌های مغز، الیگودندروگلیوما اغلب تا زمانی که بافت مغز اطراف خود را مختل نکند، علائمی ایجاد نمی‌کند. شایع ترین علائم سردرد یا تشنج است. تا 80 درصد از افراد مبتلا به الیگودندروگلیوما دچار تشنج می شوند.
علاوه بر تشنج، الیگودندروگلیوما ممکن است علائم کانونی ایجاد کند. این علائم نشان‌دهنده مشکلی است که در ناحیه خاصی از مغز شما متمرکز است از این رو به آن «کانونی» می‌گویند. آنها معمولاً بر یک قسمت از بدن یا یک توانایی تأثیر می گذارند. نمونه هایی از علائم کانونی می تواند شامل موارد زیر باشد:
ضعف یا فلج عضلانی، به ویژه در یک طرف بدن یا صورت.
کم شنوایی.
مشکل در صحبت کردن (آفازی).
از دست دادن بینایی، دوبینی یا تاری دید.
مشکلات حافظه
مشکل در تفکر یا تمرکز.
اپاندیموم
تومورهای اپاندیمی ازسلول های پوشاننده بطن ها یا کانال مرکزی نخاع به نام اپاندیموسیت به وجود می آیند. آنها ممکن است از طریق مایع مغزی نخاعی (مایع اطراف مغز و نخاع) پخش شوند، اما در خارج از مغز یا ستون فقرات پخش نمی شوند. اپاندیموم ها حدود 2 درصد از تومورهای مغزی را تشکیل می دهند. مشابه گلیوم، اپندیموم ها نیز می توانند جهش های ژنتیکی خاصی داشته باشند. رفتار آنها ممکن است بسته به محل قرارگیری آنها در سیستم عصبی متفاوت باشد
آنها در کودکان شایع تر از بزرگسالان هستند انواع مختلفی دارد، از جمله:
• ساب اپاندیموما
• اپاندیموم میکسوپاپیلاری
کوردوما
کوردوما شکل نادری از سرطان استخوان است که معمولاً در قاعده جمجمه یا پایین کمر یافت می شود. کوردوماها از بقایای نوتوکورد – بافت جنینی که در نهایت مرکز دیسک های ستون فقرات را تشکیل می دهد، ایجاد می شود. کمتر از 1 درصد از تمام تومورهای مغزی به عنوان کوردوما تشخیص داده می شوند. این نوع تومور می تواند به استخوان مجاور حمله کند و به بافت عصبی مجاور فشار وارد کند. اگرچه این تومور کند رشد می کند و ظاهراً خوش خیم به نظر می رسد، اما بیشتر شبیه یک تومور بدخیم رفتار می کند زیرا تمایل به بازگشت و گسترش به سایر مناطق دارد. کوردوماها، در حالی که عموماً تهاجمی هستند، پیشرفتی تا حدودی متغیر و غیرقابل پیش بینی دارند.
کوردوما می تواند در هر نقطه از ستون فقرات ایجاد شود:
حدود 35٪ در ساکروم (دنبالچه) ایجاد می شود.
حدود 35٪ در قسمتی از استخوان قاعده جمجمه به نام کلایووس ایجاد می شود. به اینها کوردومای کلایوال می گویند.
حدود 30٪ در مهره های ستون فقرات ایجاد می شود. معمولاً دومین مهره گردنی به دنبال ستون فقرات کمری و سپس ستون فقرات سینه ای.
کوردوماها معمولاً به کندی رشد می‌کنند، اما به دلیل اینکه چگونه به بافت سیستم عصبی مجاور حمله می‌کنند، درمان آنها دشوار است. آنها همچنین تمایل به عود پس از درمان دارند .معمولاً در همان مکان. کوردوما در 30 تا 40 درصد موارد به سایر نقاط بدن سرایت می کند.
کندروسارکوم
کندروسارکوم یک سرطان بدخیم استخوان است که عمدتاً غضروف را تحت تأثیر قرار می دهد. کندروسارکوم معمولاً در بیماران بین 50 تا 70 سال ایجاد می شود. تومور می تواند در سلول های استخوان ران، بازو، لگن، زانو و ستون فقرات شروع شود. همچنین ممکن است از استخوان های صورت یا قاعده جمجمه شروع شود. برخی از این سرطان ها می توانند تهاجمی باشند.
انواع مختلفی از کندروسارکوم وجود دارد. تومورهای درجه یک به کندی رشد می کنند و سلول های آنها فقط کمی غیر طبیعی هستند. تومورهای درجه III سریعتر رشد می کنند، سلول های آنها غیر طبیعی تر هستند و احتمال گسترش آنها بیشتر است. تومورهای درجه II حد واسط بین I و III هستند. کندروسارکوم ستون فقرات ممکن است از هر درجه ای باشد.
مدولوبلاستوما
مدولوبلاستوما یک تومور سرطانی مغز است که در قسمت پایین پشت مغز شروع می شود. این قسمت از مغز مخچه نامیده می شود. در هماهنگی، تعادل و حرکت عضلات نقش دارد. مدولوبلاستوما با رشد سلول ها شروع می شود که به آن تومور می گویند. سلول ها به سرعت رشد می کنند و می توانند به سایر قسمت های مغز گسترش یابند. سلول های مدولوبلاستوما تمایل دارند از طریق مایعی که مغز و نخاع شما را احاطه کرده و از آن محافظت می کند پخش شوند. این مایع مغزی نخاعی نامیده می شود. مدولوبلاستوما معمولاً به سایر قسمت های بدن گسترش نمی یابد.
مدولوبلاستوما می تواند در هر سنی اتفاق بیفتد، اما اغلب در کودکان خردسال رخ می دهد. اگرچه مدولوبلاستوما نادر است، اما شایع ترین تومور سرطانی مغز در کودکان است. مدولوبلاستوما بیشتر در خانواده هایی اتفاق می افتد که سابقه بیماری هایی دارند که خطر ابتلا به سرطان را افزایش می دهد. این سندرم ها عبارتند از سندرم گورلین یا سندرم تورکو. علائم مدولوبلاستوما زمانی رخ می دهد که تومور رشد می کند یا باعث ایجاد فشار در مغز می شود. آنها می توانند قبل از تشخیص سرطان شروع شوند و ممکن است ماه ها یا سال ها حتی پس از درمان ادامه پیدا کنند.
علائم و نشانه های مدولوبلاستوما ممکن است شامل موارد زیر باشد:
سرگیجه.
دوبینی
سردرد.
حالت تهوع
هماهنگی ضعیف
خستگی.
اختلال راه رفتن
استفراغ کردن
لنفوم
لنفوم نوعی تومور است که در بخشی از سیستم ایمنی بدن یعنی سیستم لنفاوی ایجاد می شود. لنفوم مغزی که به عنوان لنفوم مغزی اولیه یا لنفوم اولیه سیستم عصبی مرکزی نیز شناخته می‌شود، یک سرطان لنفوم غیرهوچکین نادر و بسیار تهاجمی است که منشا آن بافت لنفاوی (گلبول‌های سفید خون) مغز یا نخاع است. لنفوم ها می توانند از سایر قسمت های بدن به مغز گسترش یابند یا در مغز ایجاد شوند (لنفوم های اولیه سیستم عصبی مرکزی). ممکن است جراحی برای تایید نوع تومور با بیوپسی (نمونه گرفتن) توصیه شود، اما لنفوم ها اغلب با شیمی درمانی و پرتو درمانی درمان می شوند
متاستاز
متاستازهای مغزی شایع ترین تومور مغزی در بزرگسالان هستند. کارشناسان تخمین می زنند که 10 تا 30 درصد از افراد مبتلا به سرطان که خارج از مغز شروع می شود، در برخی مواقع دچار تومور متاستاتیک مغزی می شوند. متاستازهای مغزی زمانی اتفاق می‌افتند که سلول‌های سرطانی از محل اصلی خود به مغز گسترش می‌یابند. هر سرطانی می تواند به مغز سرایت کند. اما شایع ترین انواعی که منتشر می شوند ریه، سینه، روده بزرگ، کلیه و ملانوم هستند.
متاستازهای مغزی ممکن است یک یا چند تومور در مغز ایجاد کنند. همانطور که رشد می کنند، به بافت مغز اطراف فشار وارد می کنند. این می تواند علائمی مانند سردرد، تغییرات شخصیتی، گیجی، تشنج، تغییرات بینایی، مشکل در صحبت کردن، بی حسی، ضعف یا از دست دادن تعادل را ایجاد کند.
درمان ممکن است شامل جراحی، پرتودرمانی، ایمونوتراپی یا شیمی درمانی می باشد.