جراحی های ستون فقرات

جراحی های ستون فقرات

بیماری های بسیاری در رابطه با ستون فقرات وجود دارد. اعصاب نخاعی که از طناب نخاعی منشا می گیرند ممکن است به دلایلی مانند بیرون زدگی دیسک بین مهره ها و یا تنگی کانال نخاعی تحت فشار قرار گیرند.در مواردی به دلایلی همچون تروما، مهره ها دچار شکستگی می شوند. تومورهای ستون مهره یا عفونت ها می توانند باعث خوردگی استخوان و تخریب آن شوند. گاهی وجود ناهنجاری هایی در ستون فقرات مانند اسکولیوزیس (انحراف ستون فقرات به راست یا چپ) یا کیفوزیس ( گوژپشتی یا افزایش بیش از حد انحنای مهره های پشتی)  بیمار را  نیازمند به اصلاح شکل و ساختار ستون مهره ها می کند. در بعضی از مواد ذکر شده اولین گزینه درمانی جراحی نیست. افراد معمولاً ابتدا به درمان های غیرجراحی هدایت می شوند که می تواند شامل فیزیوتراپی، تزریق استروئید، داروها، کاهش وزن و استراحت باشد. این گزینه های درمانی درد را تسکین می دهند. با این حال، در صورت عدم پاسخ به روش های غیر جراحی انواعی از جراحی ها مورد استفاده قرار می گیرد:

1. ورتبروپلاستی

سیمان پزشکی با استفاده از یک سوزن تخصصی به مهره ها (با هدایت اشعه ایکس به صورت بسته یا از طریق جراحی باز). تزریق می کند. سیمان به تقویت استخوان ها و افزایش ارتفاع مهره شما کمک می کند. این روش اغلب برای درمان شکستگی مهره های ناشی از پوکی استخوان استفاده می شود.

2. کیفوپلاستی

کیفوپلاستی بسیار شبیه به ورتبروپلاستی است اما شامل یک مرحله اضافی است. جراح بالونی را در داخل استخوان باد می کند تا حفره بزرگتری ایجاد کند تا بتواند سیمان را تزریق کند.

3.دیسککتومی

دیسک های ستون فقرات شما به عنوان بالشتک بین مهره های شما عمل می کنند. اگر دیسک آسیب دیده باشد، می تواند شکل مناسب خود را از دست بدهد و به ریشه های عصبی در پشت شما فشار بیاورد و باعث درد و سایر علائم شود.دیسککتومی برداشتن جزئی یا کامل دیسک بین مهره های ستون فقرات است.

4. لامینکتومی

لامینکتومی شامل برداشتن قطعه کوچکی از استخوان در پشت مهره به نام لامینا است. این کار مرکز ستون فقرات شما را برای کاهش فشار روی عصب باز می کند. جراح شما ممکن است آن را برای تنگی کانال نخاعی پیشنهاد کند – وضعیتی که باعث باریک شدن کانال نخاعی شما می شود

5. فورامینوتومی

ریشه های عصبی از نخاع می شوند و به قسمت های دیگر بدن می روند. این اعصاب ممکن است تحت فشار قرار گیرند. فورامینوتومی فضایی را که عصب آسیب دیده از آن عبور می کند وسیع می کند و به کاهش فشار کمک می کند.

6. فیوژن ستون فقرات

این نوع جراحی برای بهبود ثبات، اصلاح بدشکلی یا کاهش درد انجام می شود در طی جراحی فیوژن ستون فقرات، از پیچ ها و میله ای فلزی به نام راد برای اتصال دائمی دو یا چندین مهره استفاده می کند. شایع ترین عارضه فیوژن ستون فقرات، وضعیتی است که در آن دژنراسیون در بخش‌های ستون فقرات در بالا و پایین ناحیه تحت درمان ایجاد می‌شود. این حالت به این دلیل رخ می دهد که فیوژن ستون فقرات بخش هایی از ستون فقرات را بی حرکت می کند و نحوه حرکت ستون فقرات را تغییر می دهد. این شرایط باعث ایجاد فشار و فشار اضافی بر روی مهره های بالا و پایین مهره های جراحی شده، می شود.

موارد استفاده از فیوژن ستون فقرات:

لغزیدن مهره به خارج از محل قرارگیری خود

ناپایداری ستون فقرات

جهت اصلاح اسکولیوز و کیفوزیس جایی که ستون فقرات شما به یک طرف خم می شود

در شکستگی ها

کیج های ستون فقرات:

هنگامی که دیسککتومی انجام شد، ممکن است  یک پروتز فلزی یا پلاستیکی در تنه مهره یا در فضای بین دیسک مهره ای(جایگزین دیسک) تعبیه شود. کیج گذاری به دلایل زیر استفاده می شود:

کمک می کند تا فیوژن اتفاق بیفتد

فضای جمع شده دیسک بین مهره ای را افزایش می دهد

پس از قرار دادن کیج در فضای دیسک، جراح ممکن است با استفاده از پیچ‌ها، صفحات و میله‌های فلزی (راد) برای ثابت نگه داشتن کیج، به ستون فقرات ثبات دهد.

انواع کیج های ستون فقرات:

همجوشی بین بدنی را می توان با استفاده از روش های مختلف انجام داد. دو نوع متداول فیوژن بین بادی کمری خلفی و فیوژن بین بادی کمری ترانسفورامینال است.

کیج فیوژن بین بدنی خلفی کمر(PLIF):

در فیوژن بین بادی کمری خلفی (PLIF)، جراح کیج را از پشت ستون فقرات وارد می‌کند. با این روش، با برداشتن لامینای مهره ، پشت دیسک بین مهره ای را می توان جدا کرد و یک کیج در آن قرار داد.

کیج فیوژن بین بدنی ترانس فورامینال( TLIF):

برای انجام این کار، و از طریق سوراخ بین مهره ای به دیسک دسترسی پیدا می کنند. به همین دلیل است که این روش را فیوژن بین بدنی کمری “ترانسفورامینال” می نامند.

کیج های کورپکتومی(Corpectomy cage):

 در مواردی که به دلیل ضربه یا بیماری نیاز به برداشتن کل بدن مهره باشد، از این کیج ها استفاده می شود. این ایمپلنت‌ها جایگزین بدنه مهره‌ای برداشته شده می شوند و باعث حمایت ساختاری و تثبیت ستون فقرات می‌شوند.

کیج های قابل گسترشExpandable)  ):

این کیج ها  به گونه ای طراحی شده اند که پس از جراحی که در آن تنه  مهره به طور جزئی یا کامل برداشته می شود، منبسط شوند. هدف از قفس های قابل گسترش بازیابی شکل ستون فقرات با کنترل و سهولت بیشتر است. بیماران مبتلا به پوکی استخوان یا سابقه پرتودرمانی برای تومورهای متاستاتیک ستون فقرات ممکن است تراکم استخوان ضعیفی داشته باشند و نیازمند استفاده از این کیج ها باشند.

کیج گردن(Cervical cage):

 جراحی ACDF (دیسککتومی و فیوژن قدامی گردن) نوعی جراحی گردن است که شامل برداشتن دیسک آسیب دیده برای کاهش فشار نخاع یا ریشه عصبی و کاهش درد، ضعف، بی حسی و گزگز است.

ACDF با رویکرد قدامی انجام می شود، به این معنی که عمل جراحی از طریق جلوی گردن انجام می شود نه از طریق پشت گردن. این روش امکان دسترسی مستقیم به دیسک رویکرد قدامی امکان تجسم مستقیم دیسک‌های گردن را فراهم می‌کند. در این روش جراح دیسک آسیب دیده را برمی دارد و سپس بین آن ها یک کیج یا دیسک مصنوعی قرار می دهد.

پلیت گردن(Cervical plate ):

در جراحی‌های گردن، پلیت‌ها یا همان پلاک‌های جراحی نقش مهمی در تثبیت و ترمیم استخوان‌های گردن ایفا می‌کنند. این وسایل که از جنس فلز یا پلیمرهای زیست‌سازگار ساخته می‌شوند. در زیر به برخی از کاربردهای پلیت‌های جراحی در جراحی‌های گردن اشاره می‌کنیم:

تثبیت شکستگی‌های مهره‌های گردن: در صورتی که مهره‌های گردن دچار شکستگی شوند، پلیت‌ می‌تواند به تثبیت قطعات شکسته و جلوگیری از جابجایی آنها کمک کنند.

اصلاح ناهنجاری‌های ستون فقرات گردنی: برخی از افراد به طور مادرزادی یا بر اثر عوامل دیگر دچار ناهنجاری‌هایی در ستون فقرات گردنی می‌شوند. پلیت‌های جراحی می‌توانند در اصلاح این ناهنجاری‌ها و بهبود شکل و عملکرد ستون فقرات گردنی نقش داشته باشند.

جراحی دیسک گردن: در مواردی که دیسک‌های بین مهره‌ای گردن دچار آسیب می‌شوند و باعث فشار بر روی اعصاب می‌شوند، جراحی دیسک گردن انجام می‌شود. پلیت‌های جراحی می‌توانند پس از برداشتن دیسک آسیب‌دیده، مهره‌های مجاور را به هم متصل کنند و از حرکت آنها جلوگیری کنند.

جراحی تومورهای ستون فقرات گردنی: در صورتی که تومور در ستون فقرات گردنی وجود داشته باشد، پلیت‌ها می‌توانند پس از برداشتن تومور، به تثبیت ستون فقرات گردنی کمک کنند.