سندرم تونل کارپال درد و ضعف در دست است که در اثر فشار روی عصب مدین در مچ دست ایجاد می شود. عصب مدین و تاندون هایی که انگشتان را خم می کنند از مسیری به نام تونل کارپال در مچ دست عبور می کنند. تونل کارپال توسط استخوان های مچ دست در پایین و رباط کارپال عرضی در بالای (یا داخل) مچ دست تشکیل می شود. تورم بافت‌های داخل تونل می‌تواند روی عصب مدین فشار بیاورد زیرا این تونل باریک است، بنابراین هر تورمی می تواند عصب را فشار داده و باعث درد شود. علائم به تدریج آغاز شده و ممکن است با گذشت زمان بدتر شوند. در صورت عدم درمان باعث بی حسی و گزگز دست، درد و از دست دادن عملکرد می شود.. معمولا درد در سمت شست دست بیشتر احساس می شود. در مواردی کمیاب افراد به سندرم تونل کارپال در هر دو دست مبتلا می شود.
سندرم تونل کارپال در اثر آسیب ناشی از استفاده بیش از حد یا حرکت مکرر مچ دست یا دست، اغلب در محل کار، ایجاد می‌شود. عوامل دیگری نیز دخیل هستند مانند کوچک بودن تونل کارپال در برخی از افراد که به صورت مادرزادی تونل کارپال کوچکی دارند. سندرم تونل کارپال نیز می تواند در اثر آسیب هایی مثل شکستگی یا پیچ خوردگی ایجاد شود. همچنین با بارداری، دیابت، بیماری تیروئید و آرتریت روماتوئید مرتبط است.
بسته به شرایط بیمار ممکن است ابتدا ادرمان های غیرجراحی پیشنهاد داده شود. این درمان ها شامل موارد زیر می باشد:
داروهای ضد التهاب
درمان برای یادگیری تمرینات و حرکات کششی
بهبود پوزیشن دست در حین انجام کار
آتل مچ دست
تزریق داروی کورتیکواستروئید به داخل تونل کارپال
اگر هیچ یک از این درمان ها کمکی نکرد، فعالیت الکتریکی عصب مدین را با EMG (الکترویوگرام) سنجیده می شود. اگر نوار عصب عضله نشان داد که مشکل مهمی در عصب مدین وجود دارد، جراحی آزادسازی تونل کارپال توصیه می شود. این جراحی به صورت سرپایی انجام می شود و نیازی به ماندن در بیمارستان نخواهد داشت.
جراح در حین عمل، رباط کارپال را برش می دهد تا فضای بیشتری برای عصب و تاندون ها در تونل کارپال ایجاد کند. چراحی به روش زیر انجام می شود:
ابتدا داروی بی حس کننده تزریق می شود تا در حین جراحی درد احساس نشود. جراحی نیازی به بیهوشی ندارد.
یک برش کوچک جراحی در کف دست در نزدیکی مچ ایجاد می شود.
سپس رباطی که تونل کارپال را می پوشاند بریده می شود. این باعث کاهش فشار روی عصب مدیان می شود. گاهی اوقات، بافت اطراف عصب نیز برداشته می شود.
پوست و بافت زیر پوست با بخیه بسته می شود.
پس از جراحی، مچ دست برای حدود دو هفته آتل یا بانداژ خواهد بود. پس از برداشتن آتل یا بانداژ، تمرینات حرکتی یا در صورت نیاز فیزیوتراپی انجام می شود.
