کیست آراکنوئید:
یک کیست غیر سرطانی پر از مایع است که روی غشا نازکی که مغز یا نخاع را می پوشاند رشد می کند. این کیست ها در اثر تجمع مایع مغزی نخاعی در داخل یک کیسه ایجاد می شوند. شایع ترین نوع کیست های مغزی هستند که در نواحی مختلفی ایجاد می شوند. بیشتر در حفره کرانیال میانی جلوی گوش، ناحیه سوپراسلار و حفره کرانیال خلفی دیده می شوند. بسیاری از این کیست ها علائمی ایجاد نمی کنند، با این حال می توانند باعث سردرد، تشنج، سرگیجه، تهوع، استفراغ یا هیدروسفالی (افزایش مایع مغزی نخاع) شوند. چنانچه کیست در حفره کرانیال میانی باشد می تواند مشکلاتی در بینایی، شنوایی، حرکت و تعادل ایجاد کند. کیست های ناحیه سوپراسلار ممکن است باعث مشکلات بینایی شوند و بر سیستم غدد درون ریز تاثیر بگذارند. در صورتی که بزرگ شوند ممکن است به ساختار های اطراف مغز یا نخاع فشار وارد کنند. بسیاری از این کیست ها می توانند در اثر نوعی ضربه به سر در دوران کودکی یا آسیب مغزی، جراحی یا عفونت ظاهر شوند.
علائم: کیست های آراکنوئید نخاعی باعث ایجاد علائمی مانند بی حسی و گزگز دست و پاها، اسپاسم عضلانی و مشکلات حرکتی می شوند. احتمال ایجاد این کیست در مردان بیشتر از زنان است و معمولا به طور تصادفی هنگام بررسی سی تی اسکن و یا ام آر آی مغز یافت می شوند.
کیست کلوئید:
نوعی کیست نادر است که در بطن های مغری یافت می شوند و خوش خیم (غیر سرطانی) هستند. رشد این کیست ها ممکن است جریان مایع مغزی نخاعی را مسدود کند و در نهایت منجر به هیدوسفالی شود. این کیست ها می توانند علائمی مانند سر درد یا مشکلات حافظه ایجاد کند. این کیست ها معمولا تا قبل از بزرگ شدن علائمی ایجاد نمی کنند و چنانچه علامت دار شوند با توجه به محل کیست علائم متفاوتی ایجاد می کنند که می تواند شامل این موارد باشد: سردرد، تغییرات رفتاری، مشکلات حافظه و از دست دادن مختصر هوشیاری
اگر کیست باعث ایجاد هیدروسفالی(افزایش مایع مغزی نخاعی) شود علائم دیگری ایجاد می کند مانند: گیجی، دوبینی، اختلال در راه رفتن
نحوه تشخیص: کیست کلوئید معمولا به صورت تصادفی در تصاویر اسکن و یا ام آر آی تشخیص داده مس شود مگر اینکه فرد علامت دار باشد که در بررسی ها تشخیص کیست کلوئید مطرح و تائید شود.
درمان: معمولا از طریق اقدامات جراحی کیست برداشته می شود.
کیست درموئید:
یک کیسه حاوی ساختارهایی مانند مو، اعصاب، استخوان، پوست، دندان و یا غدد پوستی است. هنگام تکامل جنین،زمانی که پوست و ساختارهای پوست در حال رشد هستند این کیست ها شکل می گیرند. اغلب این کیست ها هیچ علامتی ندارند و ممکن است به طور تصادفی زمانی که از مغز تصویربرداری می شود، کشف شوند. بسیاری از مبتلایان هیچ علامتی ندارند.این کیست ها رشد آهسته دارند اما به مرور می توانند باعثث فشار به ساختارهای مجاور شوند. اگر این کیست ها پاره شوند خطر مننژیت (التهاب پرده پوشاننده مغز) وجود دارد.
درمان: از طریق جراحی و برداشتن کیست می باشد.
اپی درموئید:
ضایعات خوش حیم مادرزادی با منشا اکتودرمی هستند. این کیست ها در حین تکامل در رحم شکل می گیرند. سلول های پوست پس از ساخته شدن به تدریج کراتین تولید می کنند. این کراتین انباشته شده و در دوره بزرگسالی می تواند به مغز فشار وارد کند این کیست ها معمولا در ناحیه زاویه بین مخچه با پل مغز یا پاراسلار یافت می شوند. با توجه به مکان وقوع علائم متفاوتی ایجاد می کنند. معمولا به صورت تصادفی در تصویربرداری ها شناسایی می شوند.